'Joodsche viezigheden'
Een lezer schrijft ons:
Mijne Heeren, Op het Daniël Willinkplein 1, woont de Jood Zilversmit die daar een jiddisch eethuis annex ijssalon heeft. Nu is het al een verschrikkelijk onaangenaam gezicht al die sterren ijs te zien lebberen (zij doen het meestal op straat), maar het schandelijkste is, dat de papiertjes, en dat zijn er niet zoo weinig, tezamen met de lepeltjes op straat gemikt worden. Ik weet wel, dat dit zoo jodengewoonte is, en dat zij zich in iederen zwijnestal op hun gemak voelen, maar er woont ook nog een sporadische goy in Zuid. Deze moet dus maar aanzien, dat de straat, waar ook hij over moet, wordt verontreinigd. En laat men nu niet denken, dat de Jood Zilversmit zelf zijn rommel op zou ruimen. Neen, dat doet de goy wel. Die goy is een straatveger, en hij doet het schijnbaar met liefde, aangezien hij iederen keer, wanneer hij de jodenzwijnerij opruimt, naar binnen wipt en daar het een en ander gebruikt. Dit ondanks het feit, dat het lokaal een joodsch lokaal is, en „Alleen toegankelijk voor joden". Bovendien verkocht de jood Zilversmit op den tweeden Pinksterdag aan een dertigtal christenen ijs. Is hier niet aanleiding genoeg om eens krachtig in te grijpen?
Amsterdam Hou Zee!
de J.
In: De Misthoorn, 6 juni 1942
Pers en propaganda
Film is een belangrijk propagandamiddel. In linkse en rechtse kringen leiden diverse vertoningen tot protesten. De bioscoop is ook de eerste openbare plaats waar Joden niet meer mogen komen. De Duitse bezetter bepaalt wat in de pers en op de radio bekendgemaakt wordt. Voor een beter beeld van het verloop van de oorlog zijn de Amsterdammers hierdoor aangewezen op buitenlandse nieuwszenders, maar die zijn verboden. De illegale pers geeft het nieuws van deze zenders door en verspreidt ook allerlei lokale berichten die de bezetter stil wil houden.
Meer over dit onderwerp
Meer over dit onderwerp