Terwijl ik deze blog schrijf wordt één verdieping lager de laatste hand gelegd aan de nieuwe groepenzalen, en worden daaronder de laatste planken en spotjes gemonteerd in de nieuwe museumwinkel. Het museumcafé sluit op hetzelfde moment helaas even; het espressoapparaat gaat voor drie maanden in de mottenballen terwijl het vernieuwde café wordt aangelegd. Het is een van de weinige concessies die wij hebben moeten doen aan ons adagium ‘Natuurlijk blijven we open!’. Het was en is voor ons ondenkbaar dat het Anne Frank Huis tijdens de vernieuwing zou sluiten, en dus staat er op de bouwschuttingen buiten in twaalf talen ‘Welkom!’.
Vier seizoenen
De bouwkundige vernieuwing duurt volgens planning één jaar, en volgt vrijwel het ritme van vier seizoenen. In viermaal drie maanden worden fasegewijs een nieuwe entreegebied en vele nieuwe publieksvoorzieningen aangelegd. De lente was voor de nieuwe kantoren die zijn aangelegd in wat voorheen zogenaamde ‘onzelfstandige HAT-eenheden’ waren. In de zomer werden in vroegere kantoorruimtes drie groepenzalen en een nieuwe museumwinkel aangelegd. Nu begint onze bouwkundige herfst, waarin wordt gewerkt aan de eerste helft van de nieuwe entree aan de Westermarkt en waarin we, eindelijk, een garderobe krijgen. In de winter, een relatief rustige periode in ons museum, volgen: de andere helft van het entreegebied, een nieuw depot, nieuwe sanitaire voorzieningen én de nieuwe dagboekzaal. Vanaf de lente van 2018 kunnen de bouwketen uit de binnentuin worden getild en hoeven we ‘alleen nog maar’ de laatste fase van de versterking van de museale route uit te voeren (zie het vorige blog van mijn collega Tom) .
Bezoekers
Het klinkt heel stoer, ‘natuurlijk blijven we open’, maar eenvoudig is het natuurlijk niet om onze bezoekers met dezelfde publieksservice welkom te heten in een museum waar verbouwd wordt, zeker als dat museum zo’n gevoelig thema behandelt als het Anne Frank Huis. Het is deze zomer al een enorme uitdaging geweest voor mijn collega’s én de aannemer om de rust te bewaren voor de bezoekers terwijl er muren gesloopt en vloeren uitgeboord moesten worden. Elke klacht is er natuurlijk één te veel, maar dat het gelukt is om de hele zomer open te zijn en slechts enkele klachten van bezoekers of omwonenden te krijgen is een compliment waard aan mijn collega’s en de bouwers. Onze publieksvriendelijkheid wordt nog steeds zeer gewaardeerd door bezoekers, hulde!
Komende drie maanden
We gaan het de komende maanden niet makkelijker maken voor onszelf…: ‘Fase 3’ begint middenin de herfstvakantie, en de eerste klus is… het uitbikken van een natuurstenen vloer….. Dat wordt, ik zal er niet omheen draaien, gewoonweg lawaaiig in de hal. Gelukkig hebben we sinds enkele maanden voor alle bezoekers een gratis audiotour, waarmee zij in het museum extra historische/contextuele informatie krijgen. Hopelijk helpt die ook een beetje tegen het onvermijdelijke rumoer op de bouwplaats.
Bezoekers gaan vanaf volgende week niet meer via het oude interne trappenhuis naar de uitgang, want dat wordt eruit gesloopt zodat er (iets) meer museale ruimte ontstaat. Er is een tijdelijke doorgang gemaakt tussen Prinsengracht 265 en Prinsengracht 267, zodat bezoekers via een groot raamkozijn en een robuuste tijdelijke trap naar de lagere verdiepingen terug kunnen. Die doorgang ziet er zo netjes uit dat we er zelf al aan gewend zijn.
En dan leggen we vanaf begin november de logistieke lat nóg een beetje hoger: we gaan (laten) graven in de Amsterdamse bodem op de plek waar de nieuwe entree moet komen: er moeten aan de Westermarkt vier soorten kabels worden omgelegd om een verdiepte ‘luie’ trap te kunnen aanleggen bij de nieuwe entree. Ik ben een enorme fan van koude winters en natuurijs, maar dit jaar duim ik heel hard voor een hele zachte winter….
