Is ongelijke behandeling altijd discriminatie?

Mensen verschillend behandelen doen we iedere dag. Als je een vriend of vriendin zoekt, heb je vaak een voorkeur voor een man of een vrouw. Of voor iemand met een bepaalde haar- of huidskleur. Met een vrolijke lach en een mooi gebit. Of met dezelfde muzieksmaak. Maar is dat dan discriminatie?

Geef je een feest, dan nodig je meestal alleen mensen uit die je leuk vindt en goed kent. Andere mensen sluit je uit en nodig je niet uit. We maken in het dagelijks leven in een heleboel situaties onderscheid tussen mensen op basis van leeftijd, sekse, afkomst, noem maar op. We behandelen niet iedereen altijd gelijk. Want niet iedereen is hetzelfde.

Onderscheid maken tussen mensen en mensen ongelijk behandelen is dus normaal. In veel gevallen maakt niemand zich er druk over. Maar er zijn ook situaties waarin het niet kan en zelfs verboden is.

Een voorbeeld. Iemand weigeren voor de functie van tandartsassistent omdat hij of zij niet het goede diploma heeft, is geen discriminatie. Om die functie goed uit te oefenen is het nodig om eerst een diploma te halen. Dat snapt iedereen.

Maar iemand voor zo’n baan afwijzen op grond van zijn of haar afkomst, huidskleur of seksuele gerichtheid is wel discriminatie. Want dan maak je onderscheid op basis van een persoonskenmerk dat er voor een tandartsassistent helemaal niet toe doet. Deze vorm van ongelijke behandeling is verboden of zou het moeten zijn.

Je mag best onderscheid maken tussen mensen, ook op grond van sekse of huidskleur. Het is niet verboden om een voorkeur te hebben voor een man of vrouw, voor iemand met een bepaalde huidskleur of afkomst. Het mag alleen niet in situaties waarin dat onderscheid eigenlijk geen rol mag spelen.